لطفا تلفن همراه خود را بچرخانید.
سفر عجیب یک دختر جوان
خورشید از افق شروع به طلوع کرده بود و پرندگان تازه شروع به همخوانی صبحگاهی خود کرده بودند. در چمنزار نزدیک، دختر جوانی ایستاده بود و با حس کنجکاوی و تعجب به اطراف نگاه می کرد. او مشتاقانه منتظر روز آینده بود و مشتاق بود تا دنیای اطراف خود را کشف کند. او داستان های مکان های عجیب و غریب و دور را شنیده بود، و امروز مصمم شد تا دریابد که آن سوی چمنزار چه چیزی در انتظارش است. #
او به آرامی شروع به راه رفتن کرد و به کنجکاوی خود اجازه داد او را راهنمایی کند. همانطور که او پیش می رفت، زیبایی مناظر و حیات وحش را مشاهده کرد که فضا را با آهنگ آن پر می کرد. هر قدم چیز جدیدی را فاش می کرد، و به زودی او به طور تصادفی به ساختمان قدیمی و فرسوده ای برخورد کرد که مردم محلی به آن برج فراموش شده می گفتند. دختر مجذوب هاله اسرارآمیز آن شد و مصمم شد آن را بیشتر کشف کند. #
دختر پا به داخل گذاشت و متوجه بوی کپک زدگی چوب های پوسیده و تار عنکبوت هایی شد که دیوارها را پوشانده بود. او دلسرد نشد و شروع به کاوش در برج کرد و از همه چیزهایی که دید شگفت زده شد. او به طور تصادفی با یک صندوق چوبی قدیمی برخورد کرد و وقتی آن را باز کرد، از پیدا کردن یک کلید طلایی خوشحال شد. او با هیجان آن را در جیبش گذاشت و برای کاوش بیشتر رفت. #
دختر به سفر خود ادامه داد، کلیدی که در جیبش بود، یادآور اسرار او بود. او بیشتر و بیشتر جسارت کرد، تا اینکه خود را در لبه یک دریاچه زیبا یافت. او مجذوب زیبایی این مکان شد و تصمیم گرفت از نزدیک نگاه کند. پا به دریاچه گذاشت و ناگهان چیزی را روی پایش احساس کرد. #
خم شد و تکه پلاستیکی را دید که در دریاچه دور ریخته شده بود. ناگهان واقعیت چیزی که او تجربه کرده بود به او رسید. او متوجه شد که کنجکاوی او را به سفری پر از زیبایی طبیعت برده است، اما همین طبیعت اکنون در معرض خطر بی احتیاطی و تخریب انسان قرار گرفته است. #
دختر مصمم بود که تغییری ایجاد کند، بنابراین شروع به جمع‌آوری تمام زباله‌هایی که می‌توانست پیدا کرد، کرد و قول داد مطمئن شود که سفرش حداقل تفاوت کوچکی ایجاد کرده است. او کار خود را تمام کرد و شروع به بازگشت کرد، اما نه قبل از اینکه کمی وقت بگذارد تا یک بار دیگر زیبایی دریاچه را درک کند. #
خورشید در حال غروب بود و دختر راه بازگشت به خانه را در پیش گرفت. او پر از احساس رضایت بود، زیرا می دانست که نقش خود را برای حفاظت از محیط زیست انجام داده است. در حالی که راه می رفت، لبخندی زد و به خود قول داد که هرگز درس هایی را که آموخته و سفری را که طی کرده فراموش نخواهد کرد. #
