لطفا تلفن همراه خود را بچرخانید.
سفری اکتشافی با احسن
احسن کودکی کنجکاو و ماجراجو بود. او در دهکده ای کوچک زندگی می کرد و هر روز برای کاوش در جنگل ها و مزارع اطراف بیرون می رفت. کنجکاوی سیری ناپذیر و عطش سیری ناپذیری برای دانش داشت. یک روز، در حالی که او در حال کاوش بود، به طور تصادفی به چیز عجیبی برخورد کرد. معبدی باستانی که به خدایی ناشناخته تقدیم شده است. احسن کشش عجیبی به سمت معبد احساس کرد و با احتیاط داخل شد.
احسن به آرامی راه خود را در اطراف معبد طی کرد و از تزئینات و کنده کاری های پیچیده روی دیوارهای معبد شگفت زده شد. به آرامی از پله ها بالا رفت و وارد اتاق اصلی شد. در مرکز اتاق، مجسمه ای باستانی از خدا را دید که نامش در هیچ کجا یافت نمی شد. وقتی به مجسمه خیره شد، احساس هیبت و هیجان داشت. اگرچه او نمی دانست خدا کیست، اما احساس می کرد که با او ارتباط قوی دارد.
احسن شروع به کاوش بیشتر در معبد کرد و به زودی با طوماری قدیمی روبرو شد. او با دقت طومار را باز کرد و شروع به خواندن کلمات حک شده در داخل کرد. طومار از خدای قدرتمندی صحبت می کرد که نامش در زمان گم شده بود و از اهمیت توجه به سخنان والدین صحبت می کرد. احسن از کشف این پیام شگفت زده شد و می دانست که باید به سخنان آن توجه کند.
وقتی احسن به کلمات طومار فکر می کرد، ناگهان صدایی از پشت سرش شنید. برگشت تا پیرمردی را دید که به سمت او می رفت و لبخند می زد. پیرمرد خود را نگهبان معبد معرفی کرد و توضیح داد که طومار پر از درس های حکیمانه و مهم است. به احسن می گفت مهم ترین درس این است که همیشه به حرف پدر و مادر گوش دهد.
احسن از پیرمرد تشکر کرد و راهی خانه اش شد. در طول راه به کلمات طومار و اهمیت گوش دادن به حرف پدر و مادرش فکر می کرد. او متوجه شد که با گوش دادن به صحبت های پدر و مادرش می تواند چیزهای زیادی یاد بگیرد و تصمیم گرفت این کار را انجام دهد.
احسن به خانه رسید و پدر و مادرش را دید که در حال بحث درباره جشنواره پیش رو هستند. او با دقت به صحبت های آنها گوش داد و متوجه شد که می تواند در آماده سازی به آنها کمک کند. او لبخندی زد و به او کمک کرد و پدر و مادرش را با اشتیاق تازه ای که پیدا کرده بود شگفت زده کرد. پدر و مادرش از او تشکر کردند و هر سه با هم کار کردند و از تدارکات جشنواره لذت بردند.
احسن از سفر خود به معبد درس مهمی گرفته بود و از اینکه به کلمات طومار توجه کرده بود خوشحال بود. او متوجه شد که می تواند چیزهای زیادی از والدینش بیاموزد و این مهم است که همیشه به حرف های آنها گوش دهد. احسن لبخندی زد و از همه چیزهایی که امروز یاد گرفته بود سپاسگزار بود.
